Kinderligfiets deel 2

Zoals in de vorige post vermeld ben ik bezig aan een nieuw project. Na de fiets minimaal te hebben ontroest en op maat gezet van mijn kinderen heb ik hen de eerste meters laten rijden. Daaruit bleek al snel dat mijn dochter hier totaal nog niet klaar voor was terwijl mijn zoon dit wel was. Hij slaagde er al in na enkele meters om er zelfstandig mee te rijden.

Tijdens een familiefeest hebben we deze fiets dan ook mee genomen zodat hij daar verder kon oefenen op een een afgesloten terrein.

Nu komt mijn werk terug als we deze fiets niet volledig te loor willen laten gaan moet er iets gedaan worden aan de roest om te voorkomen dat ze verder roesten. Daarom deze avond maar de voorbereidingen genomen. De volledige fiets uit elkaar gevezen om die daarna te kunnen zandstralen en terug te spuiten met beschermende lak laag.

Alle onderdelen 

Te ontroesten en schilderend onderdelen

Nieuw project voor 2019

Ik had al een tijdje het aanbod gekregen van Wouter om een zelfbouw ligfiets voor kinderen op te halen maar door de verbouwingen hier thuis was en nog tijd nog plaats om hieraan te beginnen.

Zondag zijn we dan eindelijk om de fiets gereden en direct bij thuiskomst al eens nagezien wat er allemaal aan zou moeten gebeuren om dit enig sinds rij waardig te krijgen voor de kinderen.

Op zicht viel het nog mee. In hoofdzaak is het frame zo goed als mogelijk behandelen tegen roest en 1 binnen band vervangen. De binnenband hebben we meteen aan begonnen. Daarna hebben we met veel moeite ook de boom vooraan uit elkaar gekregen want deze was volledig aan elkaar geroest maar met wat WD40 en tikken met de hamer is deze toch uit elkaar geraakt.

Eerst wat ik daarna gedaan heb is het uitschuifbaar gedeelte wat opschuren zodat roest weg is en we deze alvast kunnen behandelen tegen verdere roestvorming.

Ik volgende post hou ik jullie verder op de hoogte van de gemaakte stappen.

Tubless banden levensduur

Zoals beloofd hier het resultaat van de test. De linkse band heeft het net geen 2000 km vol gehouden voor er een snee in zat die ook de vloeistof niet kon dichten toch zeker niet op 6 bar.

De rechtse heeft het een stuk langer uit gehouden maar uiteindelijk na meer dan 3000km was ook deze band zo beschadigd dat het niet meer te stoppen was met de vloeistof.

Voor mij si deze test voorlopig genoeg om te besluiten dat dit toch niet helemaal voldoet aan mijn verwachtingen. De prijs die je betaald tov de km die je ermee kunt rijden is voor mij niet goed genoeg. met de Continentals die ervoor op lagen heb ik meer dan 6000km gereden en dan was de band aan vervanging toe wegens volledig afgesleten loopvlak. Nu moet ik wel zeggen dat ik dit ook al ben tegen gekomen met mijn durano's dat een scherp voorwerp op de weg voldoende is om de band zo open te snijden dat je hem mag weggooien.

Wat ik nu wel heb ondervonden is dat de durano's die ik hier nog liggen had een stuk trager zijn dan de Schawlbe Pro one banden. Momenteel zie ik dat ik voor het  zelfde vermogen een stuk langzamer rij. vb.: tussen de 150 a 175 watt kon ik met de Pro one banden de Milan makkelijk boven de 40km/h houden waar ik met de durano's maar aan 35 a 38 km/h kom. Als ik al gehaast ben tijdens de rit naar huis zie ik nog grotere verschillen ontstaan. Zo ben ik er deze winter in geslaagd om over de 12,7km een gemiddelde te halen van 49,2Km/h terwijl ik gisteren een tandje moest bij steken om op tijd de kindjes af te halen in school en toen ben ik maar aan 44,5km/h ben geraakt.

Tubeless Banden op velomobiel

Zoals al eerder gemeld was in al even hele this op zoek naar tubeless banden boor de velomobiel. Na wat zoeken en afwegen heb ik dan gekozen voor de schwalbe one pro. Daarvan metteen een set besteld. Het idee was mijn durano’s op te rijden en daarna over te schakelen naar deze banden. Alleen maakte het lot dit toch anders. Een van de banden bleek op een ochtend plat te staan en na controle bleek dat de wang van de Durano een sneetje vertoonde en daardoor was de binnenband naar buiten gekomen en uiteindelijk ontploft. Dit na nog geen 500km terwijl mijn Conti GP banden meer dan 6000km hebbben meegegaan.

Gelukkig had ik een paar dagen later een verlofdag en kon ik dus de banden ombouwen om deze tubeless te maken. Hieronder de stappen die ik nodig had om dit uiteindelijk tot een goed eind te brengen.

1. Volledige wielpoot verwijderen uit de fiets
2. Oud velglint verwijderen en het velgbed volledig opkuisen (lijmresten verwijderen en ontvetten)
3. Aanbrengen van nieuwe tubeless ready velglint
4. Plaatsen van ventiel en buitenband
5. Op druk brengen van de band (dit kan zowat enkel met een compressor of booster) met verwijderde ventielkern
6. Nu de band op zijn plaats zit via het ventiel anti lek vloeistof in gieten en de kern terug steken en daarna terug de band op druk brengen
7. De band goed rond draaien en wiebelen zodat de anti lek vloeistof zich mooi verdeeld
8. Wiel + veerboot terug plaatsen

En deze stappen daarna terug herhaald voor de andere kant. Terwijl de veerboot er toch uit was metteen ook van de gelegenheid gebruik gemaakt om een spacer op de veerpoot aan te brengen om zo de neus van de Milan een beetje te verhogen om zo minder schurende geluiden te hebben elke keer ik ergens door een put rij.

Ook de wielkassen werden ondertussen eens extra schoon gemaakt zodat het vuil en zout die daar in hangt verwijderd is.

De dag daarop terug naar het werk en zien wat deze banden doen onder de fiets. En eerste gevoel was alleszins dat deze iets sneller lopen dan de durano’s die ervoor op zaten. Het rijgeluid is wel iets Andes dan gewone buba met biba’s. En nu een 1,5 week later moet ik toegeven dat deze banden een gelijkaardig snelheid houden aan de conti’s die ervoor op zaten. Nu is het zien hoelang deze banden meegaan.

Herstellen van lekken binnenband en zoeken naar reden hiervoor

Na dat ik de zondagochtend 3/10 tijdens de rit naar Aalter een platte band had gehad was het een paar dagen later het moment om een de band te bekijken en te zien wie of wat de reden was van de platte band het leek op het eerst gezicht gewoon op een perforatie van een scherp voorwerp. Dan maar eerst eens kijken in de buitenband of er nog iets scherps was achter gebleven. Aan de binnenkant was niks te vinden daarentegen de buitenkant was wel te zien dat lek rijden niet zo onlogisch was.

Bleek dat de noodstop tijdens de randoneurs tocht ervoor had gezorgd dat het laatste stuk rubber boven het textiel weg was geschraapt gevolg een grote vlek textiel zichtbaar was. Door de vondst van dit probleem ben ik direct de ander band gaan bekijken een ook daar was op 1stuk het textiel zichtbaar dus dringend te vervangen voor er nog een platte band volgde. Dus de 2 banden vooraan op durano’s gezet.

Donderdag 26/10 tijdens het buitenzetten van de Milan ondervond ik al dat deze moeilijk reed bij het buiten duwen. In eerst instantie dacht ik aan een slepende rem of zo maar na een poging om te vertrekken was het tijd om terug uit te stappen want dit was geen slepende rem of zo maar gewoon een platte band. De fiets een paar meter terug naar huis gesleept en daar binnen snel een nieuwe binnenland genomen en de kapot er uit gehaald en nieuw in gestoken en op geblazen. 9min later zat ik al terug in de fiets en op weg naar het werk. Verder geen problemen meer ondervonden. Nu vind ik het wel raar de Continental grand prix hadden meer dan 7000km voor ze een lek hadden de Schwalbe Durano was al na 500km voor het eerst lek. Laat ons zien wat het over lange termijn heeft.

Ondertussen ben ik toch eens aan het uitkijken voor nieuwe banden en daarbij lonkt voor mij toch nog eens een test waarom de velomobiel niet op tubeless banden zetten. Eerste werk is nu aan de redelijke prijs een aantal banden vinden voor deze test. En dan eens kijken of die setup ook evenlang meegaat en even vlot rijd zonder de nodige lekken. Bij eerste zoektocht blijk er zeer grote verschillen tussen de verschillende leveranciers. Maar meer hierover in een latere post.

1 weekend 2 grote tochten

Ik had al verschillende keren een randoneurs tocht willen mee rijden maar de meesten vertrokken te ver en als ze al dicht waren dan zocht ik wel naar een excuus om niet mee te moeten rijden. Nu kwam er toch een mogelijkheid naar boven. Namelijk via het forum van Ligfietser.be werd er melding gemaakt dat er een tocht vertrok vanuit Oudenburg en dit weekend was nog niet bezet ik dan maar voorlopig dit weekend reserveren hiervoor.

Alleen had ik er niet op gerekend dat de fietsgroep van het werk zou beslissen om dat zelfde weekend ook een tocht te gaan rijden en dan nog vertrekkend vanuit de vestiging in Aalter. Dit wilde zeggen dat ik 50km heen de tocht en 50 terug ook nog bij zou komen. Ik sloeg dan ook aan het twijfelen wat ik zou doen. Enkel de Randoneur enkel de rit met de collega's of beide. 

Mits ik niet echt kon kiezen en ik beide graag zou meedoen heb ik nog een periode zitten twijfelen. Uiteindelijk een goede week ervoor beslist om de uitdaging aan te gaan en beide tot een goed eind proberen te brengen. Een +200km tocht heb ik nog maar 1 x echt gedaan laat staan 2 dagen na elkaar een tocht van +-200km.

Dag 1 zaterdag

7:15 aankomst in Oudenburg nu nog wachten op de rest. Tegen iets voor 8:00 was iedereen aanwezig en ingeschreven. We zijn uiteindelijk met z'n zessen (5 velomobielen en 1 roeifiets ) vertrokken en na Ieper zijn er al 2 terug af geslagen richting huis en waren we nog met z'n vieren tot aan de de Knokkebrug in Diksmuide daar heeft er dan nog ene afgeslagen richting huis omdat hij nog volk verwachte thuis. het gevolg was dat we uiteindelijk met z'n drieën zijn aangekomen.

De rit zelf vond ik geweldig mooi het bracht ons lang een hoop plaatsten die zeer belangrijk waren voor WO I ondanks de soms vrij steile klimmetjes maar ondanks alles zijn we nergens moeten gaan uitstappen om boven te geraken. Zowat halfweg zijn we op ziekenbezoek geweest bij Erik die door een val niet kon deelnemen aan de tocht en mits we rond zowat half weg bijna zijn huis passeren konden we zijn aanbod niet laten gaan om daar 's middags te stoppen om te eten we hebben daar dan ook de keuze gekregen om lasagne of een boterham te eten. Daarna zijn we terug vertrokken voor de 2e helft van de tocht. In de zijdelingsestraat lag de weg er spek glad met als gevolg Dat Wouter plots onderuit ging daardoor heb ik alle remmen moeten toe gooien om daarop niet te rijden  Op zo'n weg maakt dit uit dat de Milan aan het slippen ging en bijna niet controleerbaar was hij kwam uiteindelijk tot stilstand in de graskant. Gelukig niks ergs behalve wat textiel schade bleek het bij wouter mee te vallen en voor mij was vooral het loopvlak beschadigd. Na zo'n 180km kwam de tocht op een paar 100 m van de mijn thuis adres ondanks dat heb ik toch door gezet en verder met de rest verder gereden tot aan het eindpunt.

foto Erik

Daarna moest ik nog zo'n 20km terug naar huis. Eenmaal daar aangekomen heb ik de fiets terug opgekuist en klaar gemaakt voor de volgende rit en dan rustig aan gedaan en vroeg terug gaan slapen want de volgende dag was er terug een fietstocht geplant deze keer samen met de collega's van het werk



Dag 2 zondag

Ook nu was het vorig dag want we hadden tussen 8:30 en 8:45 afgesproken in Aalter en voor de 50km naar daar had ik iets meer dan 2 uur gereken om daar te geraken.  Dus mijn start uur was uitgerekend om 6:20 ik ben ook om dat uur vertrokken. Het eerst dat ik moest vaststellen is dat de Milan precies niet vooruit te krijgen was maar waaraan dit lag was totaal niet duidelijk was het nu de benen die niet mee wilden of iets anders dat kon ik niet echt uitmaken zo'n 7 à 10 km verder had ik toch al een deel van de oorzaak gevonden ik stond toen in het midden van niks en kwam tot de vaststelling dat de lucht totaal verdwenen was uit mijn linker voorwiel. D.w.z. dat ik hier in de donker sta met een platte band dit was meteen een extra uitdaging een band vervangen in de totale duisternis enige licht die ik had waren deze op de GSM en de vaste verlichting op de fiets. Na een goed 15 à 20 minuten was ik er toch in geslaagd om de band te vervangen en de nodig druk in de nieuwe band te krijgen. vanwaaruit werd onmiddellijk duidelijk dat ik alles uit de kast zou moeten halen om nog op tijd te geraken op de afspraak. En dan viel ook meteen op dat de benen niet echt super zaten dit werd dan ook een echt gevecht tegen de pijn.

Eenmaal daar aangekomen snel iedereen begroet en de nodige commentaar ontvangen over de rit van zaterdag er waren toch een aantal mensen die eerst niet echt wilden geloven dat ik zaterdag al 244km had gereden en nu van Diksmuide naar Aalter was gereden om een rit mee te rijden. Achter wat uitleg waren de meesten toch overtuigd maar je zag toch dat ze mij in hun achterhoofd zot verklaarden. De rit slingerde door het mooie Meetjesland en na iets meer dan 70km waren we terug aan het startpunt en kon ik na een korte pauze terug naar huis rijden. Daar aangekomen had in nog net fut genoeg om de fiets uit te kuisen en in de living me in de zetel te ploffen. Na wat rusten heb ik dan nog een deel van de huishoudelijke taken gedaan en dan was het voor mij bedtijd want morgen is het terug werkendag.

Vermogenmeter en velomobielen

Na dat ik op de Chamsin al een aantal jaren een vermogen heb zitten was ik mij aan het afvragen of dit ook zou lukken met de Milan.

Eerst eens de vermogensmeter van de Chamsin evalueren. Deze werkt vrij goed alleen is de batterijduur enorm kort. Je kan deze wel een stuk verlengen door deze telkens na elke rit te verwijderen. Zeker met dat deze meter gestuurd wordt door een 2032 knoopcelbatterij batterij en deze niet super goedkoop zijn. Een van de factoren waar ik rekening mee hou is dus de batterij.

Waar kan je een meter allemaal plaatsen.

• Pedalen 
• cranks
• tandwielen
• trapas
• naaf

van sommige versies zijn er verschillende mogelijkheden. Op pedalen kan je meestal kiezen tussen enkelzijdige en dubbelzijdige versie. Bij enkelzijdige word het vermogen van de linkerkant x2 gedaan wat meestal redelijk klopt. Maar doordat geen enkele mens symmetrisch is, zijn die waarden dus een schatting. Deze enkel/ dubbelzijdige versies kan je op Pedalen en sommige cranks vinden.

Als je een budget vriendelijke versie wil vinden moet je naar een enkelzijde crank gaan meestal redelijk eenvoudig om te installen gewoon de linker crank verwijderen en de crank met sensor terug plaatsen. Na lang zoeken ben ik al snel tot de vaststelling gekomen dat dit voor de Milan geen optie is doordat deze met een 152mm crank werkt. 

Een van de factoren die ik ook wenste in rekening te brengen is de batterij als het ik kan dan liefst geen CR2032 meer. Wegens vrij duur en enkel in alkaline te krijgen. Een van de optie's die mijn aandacht trok was oa de rotor inpower deze werkt gewoon met een AA batterij. Alleen deze was ook niet te vinden in een 152mm.  vermogensmeter op de tandwielen wil ook zeggen dat de meter moet worden vervangen als de tandwielen versleten zijn.

Mits ik al een tijdje zat te spelen om echt racefietshoenen met de nodig plaatjes te kopen ben ik dan maar eens aan het kijken geweest naar de vermogensmeters die in de pedalen zitten mits deze vaak ook met racefietsplaatjes werken. Maar ook daar vond ik niet direct iet tussen tot ik plots op de Powertap P1 stootte. Deze werken met 2 AAA batterijen en krijgen in de meeste forums en reviews ook redelijk goede comentaar. Ik dan maar eens verder gekeken en op zoek gegaan naar een extra pedaal die ik ook op de Chamsin kan zetten zodat de schoenen ook kunnen gebruiken op deze fiets. Daar leek terg een probleem op te duiken op de meeste sites stond er niks daarover. 

Ik dan maar mijn stoute schoenen aan getrokken en een mailtje gestuurd naar de fabrikant met de vraag.  De werkdag erna direct een antwoord terug dat de plaatjes van hen ook passen op de Look Keo pedalen. Eenmaal dit probleem was opgelost ben ik op het internet gaan zoeken waar ik deze kon kopen voor de eerst voordeligst prijs en ook wat wachten kan lonen want op de meeste sites stonden ze op dezelfde prijs alleen was er op de site van futurumshop zag ik deze plots in promo waardoor ze een stuk goedkoper waren dan op een ander sites. Echt goedkoop is dit nog steeds niet als ik dit vergelijk met de prijs van de Stages powermeter van de Chamsin. 

Het voordeel van deze vermogensmeters is dat je deze zeer snel en eenvoudig kan verzetten van fiets. waardoor ik de volgende keren niet  meer moet gaan zoeken naar een nieuwe meter want deze past eigenlijk op alle fietsen.

Nu iets meer dan een maand ben ik deze aan het gebruiken en er zijn toch al verschillende dingen opgevallen. De vermogen overbrenging van racefiets schoenen met pedalen is veel beter dan met de SPD van ervoor. ik rij nu een 2à3km/h sneller met zelfde gevoel van vermogen. Ook kan ik nu een vergelijk maken tussen het vermogen dat nodig is om de Milan op snelheid te krijgen en houden en de Chamsin. Blijkt dat ik voorbeeld vandaag met een gemiddeld vermogen van 187W een gemiddelde snelheid kan halen van 43,1km/h tegenover de Chamsin 203W nodig had om 31km/h te rijden. 

Een van de dingen die ik ook heb aangepast is uit alle schermen van de GPS heb ik de snelheid verwijderd en er de het vermogen over 3 sec gemeten gezet. Zo kan ik mijzelf een stuk temperen in trappen want voor de vermogensmeter betrapte ik mij constant dat ik telkens een minstens 35km/h wilde rijden en 's avonds in het naar huis rijden wilde ik steeds sneller en sneller naar huis rijden dit is echt een roofbouw op je lichaam, en trainen is dit zeker niet. Nu ik app vermogen rij ben ik veel rustiger aan het rijden en na de rit moet ik vaak vaststellen dat ik stukken sneller zij dan vroegen zonder daar echt veel inspanning te doen. Om een idee te geven probeer ik de waarde rond de 150W. Door dit te doen heb ik ondertussen gezien dat 1 het max vermogen die ik tijdens het optrekken kan behalen al een stuk hoger is dan vroegen. Ook het vermogen dat ik kan vasthouden gedurende 1h (FTP) is ook terug aan het stijgen. Een aantal jaren geleden heb ik ook met de vermogensmeter aan het trainen geweest met de Chamsin naar het WK in Maasmechelen toe. Toen had ik in die periode een FTP van +_ 275W. 

Binnenkort wil ik in de garage op de rollen mij FTP test terug afnemen om eens te zien waar ik nu sta om zo mijn verbetering te kunnen vaststellen. Meer daarover volgt later nog wel.

1 jaar Milan SL

Nu extra 1 jaar geleden heb ik mijn Milan kunnen afhalen.  Ik ben nog steeds zeer tevreden van die keuze maar misschien toch eens terug blikken en evalueren.

Wat zijn de pro's en contra's van deze velomobiel.

Minpunten:

- Vizier: zeker voor verbetering vatbaar 2 gaten waar het vizier mee bevestig zijn kraken nogal snel uit waardoor je zeer voorzichtig moet zijn met open en sluit
- Ventilatie: door dat er maar enkel een luchtstroom is via de gaten voor de verlichting is het tijdens warm weer zeker niet aangeraden om veel te stoppen tijdens de rit dan verwarmt de fiets extreem snel. De oplossing is hier een Naca duct. Moest ik nu een nieuwe besstellen zou ik deze er zeker bij nemen dit maakt dat er iets meer luchtstroom zou zijn.
- tijdens regen moet je met een Milan wel rekening houden met een kleine hoeveelheid regen die zich een weg baant via de randen van het deksel en aansluitingen van het deksel met de kap.
- grote draaicirkel: als je het weet is dit minder een probleem al moet je hier en daar wel een beetje opletten waar je rijd.
- lage bodemvrijheid: dit geeft vooral een probleem bij nemen van sommige hindernissen als je dit weet en slijtstrips hebt geplaatst

Pluspunten:

- Snelhied is nog geen enkele keer lager geweest dan een van mijn vorige velomobielen.
- Instapgat op de Flevobike Orca en Versatile is deze de meest eenvoudige om in te stappen ook voor te werken aan de aandrijving is dit een groot voordeel.
- wegligging is super ondanks het ontbreken van achtervering heb ik op sommige plaatsen ondertussen mogen ondervinden dat hij gewoon aan de grond blijft kleven ondanks de grote snelheid en korte bochten na elkaar.
- Ondanks de carbon terwijl ik eigenlijk een glasvezel had besteld zou ik meteen terug naar carbon gaan. tijdens het trappen is er totaal geen beweging in de fiets op te merken. en het min gewicht van 5 kg is volgens mij ook te merken in de snelheid van de fiets.

Verder heb ik seder de aankoop toch ook al wat eigen aanpassingen gedaan.

-standaard werkte het remlicht enkel als je ook het lichtkanon aan stak dit is nu gesplitst en kan nu ook gebruikt kan worden. Ondertussen is dit eigenlijk niet zoveel meer nodig want ik rij meestal met het licht standaard aan.
- snelhiedssensor en cadans sensor aangebracht de snelheidssensor zit gewoon op het achter wiel doordat deze geen magneet nodig heeft enkel een vrij vlakke naaf.
- Sedert nu iets meer dan 2 weken zijn er na lang zoeken nog een vermogenssensor bij gekomen al wat dit toch wat zoeken naar de juiste die dan nog eens past in de Milan (hierover volgt later nog meer)
- Verlichting buiten verder moeten afregelen want die stond totaal niet goed afgesteld.
- ook de bekabeling thv de batterij is aangepast omdat deze om de zoveel tijd problemen gaf.
- van een handdoek van heb ik een zetel mat gemaakt wegens een ventisit mat niet kom gebruiken wegens te hoge zitting en zonder iets van zitting was dit toch maar vrij onaangenaam.

Opwaarderen van KMX

een tijd terug zag ik op de blog van fietser.be een KMX trike te koop staan. We hadden er wel een over gesproken tussen mij en mijn vrouw maar waren er totaal niet uit wat we gingen doen.

Een paar weken geleden wilden we dan eindelijk de knoop door hakken van wat we nu zouden gaan kiezen voor te doen op 28-29 & 30 april we waren daar namelijk gevraagd voor 2 activiteiten 1 is het ligfietstreffen die door gaat in Nieuwpoort op minder dan 13km van ons thuis en aan de andere kant waren we zoals elk jaar gevraagd om mee te begeleiden van de Chiro link als we onze kinderen lieten beslissen dan werd het de link.

Echter een goede week geleden komt mijn zoon terug met de vraag of hij ook geen ligfiets mocht hebben. Daarop stelde ik de vraag terug aan hem stel dat je een ligfiets/ trike zou hebben wat zou je dan kiezen voor te doen op dat bewuste weekend waarop direct het antwoord kwam mee gaan naar het treffen. Ik dan maar terug gekoppeld met mijn vrouw op een moment dat mijn zoon er niet bij was, zouden we dan toch die KMX niet gaan halen en in orde zetten voor het treffen? Het antwoord was dan ja.

Ik dan maar via Brecht gaan vragen waar die KMX zich momenteel bevind en of hij nog te koop stond. Na de gegevens van de koper te hebben gekregen heb ik deze gecontacteerd en afgespoken om de trike te komen ophalen terwijl ik in de buurt moest passeren. Dinsdagavond 11april zijn we deze dan gaan ophalen. Daar ter plaatse nog een mooi verhaal van die eigenaar gekregen. Blijkbaar had hij deze trike kregen voor zijn eerste communie en heeft er vele jaren plezier aan beleeft maar uiteindelijk was hij te groot geworden en kon hij er niet meer op rijden. Daarna heeft hij wat staan verkommeren in de garage toe hij een tijd geleden een grotere trike had gekregen van zijn nonkel werd het toch tijd om afscheid te nemen van de KMX en hem een 2e leven te geven bij iemand anders.

Thuis gekomen hadden we al snel door dat er toch best wel wat werk aan de trike was. Aan de meeste delen van de fiets was lichte roest vorming vast te stellen. En de aandrijving kom ook wel wat onderhoud gebruiken. Het plan werd direct opgevat om in de komende 2 dagen dat ik thuis was alles te demonteren de roest plekken weg te schuren en alles terg te voorzien van wat verf zodat hij er terug als nieuw uitziet.


De eerste stap was alles te demonteren en alle onderdelen grondig na te kijken wat er mee moet gebeuren. roest vlekken behandelen, remmen en kabels nazien en ook versnellingsapparaat en schifter goed nazien op mankementen. Al snel was een hele lijst opgemaakt van dingen die te gebeuren moest en een lijst met onderdelen in de winkels te gaan zoeken.

Voor ik hieraan verder ging doen ben ik dan eerst vertrokken op verkenning van de grote tocht voor het treffen ik had de tocht dan wel gemaakt op de computer maar nog niet de tocht zelf gereden om te zien of alles wel mogelijk is en of er geen aanpassingen nodig waren. Dit heeft mij een voormiddag gekost maar eenmaal thuis gekomen kon ik wel direct er in vliegen met demonteren en opschuren van de nodig onderdelen. Tegen laat die avond waren eindelijk alle onderdelen opgeschuurd en stof vrij gemaakt. Dit was het sein om nog snel een eerste laag verf aan te brengen zodat alles overnacht kan drogen en ik de volgende ochtend alles nog een extra laag kan aanbrengen en ook nog de vernis laag er op kan zetten tegen het einde van de dag.

Na de laatste laag te hebben aangebracht nog en aantal andere klusjes gedaan hier in huis en dan terug aan het werk met de opbouw van de fiets. dit heeft mij veel langer gekost dan dat ik had gedacht niet alles ging zo vlot terug in elkaar. Na enkele uren was het resultaat er dan toch eindelijk. Alle onderdelen zaten terug op de plaats waar ze hoorden. En waar ik kon heb ik ook alle onderdelen voorzien van een nieuw laagje vet of olie. Nu nog alles afregelen en dan staat de fiets klaar. En we hebben meteen een mooi paas cadeau voor de kindjes klaar staan.

Strava en zijn KOM's

Ik gebruik al een hele tijd strava om mijn ritten bij te houden. Als ik langs mij routes weet dat er segementen liggen doe ik soms wel eens een poging om te zien of ik niet sneller kan met de Milan. Op de meeste plaatsen waar ik dit geprobeerd heb is dit ook gelukt alleen op 1 plaats kom ik er niet. Ik ben met mijn snelste tijd nog zo'n 5 sec verwijderd van de eerste plaats.


De laatste keer dat ik een poging heb gedaan bleek ik achteraf  een gemiddelde van 56.5km/h te hebben gereden. Eigenlijk heb ik vooral probleem om nog sneller te gaan rijden dit omdat dit segment eindigd aan de bebouwde kom.  Van die laatste poging heb ik ook een filmpje gemaakt met de Gopro en die dan gekoppeld aan de gegevens van mij GPS